Króliki nowozelandzkie pochodzą z Kalifornii, zostały wyhodowane w ARBA (American Rabbit Breeders Association) w USA. Powstały z licznych krzyżówek zajęczaków, olbrzymów belgijskich oraz ras kalifornijskich lokalnych. Są najbardziej popularną rasą królików hodowaną na całym świecie. Króliki nowozelandzkie sprowadzono do Polski z Wielkiej Brytanii w 1964 roku. Od tamtej pory hodowla królików ogółem w dużym stopniu opiera się na tej właśnie rasie, która służy do produkcji materiału rzeźnego. Królik nowozelandzki występuje w dwóch odmianach barwnych, które nieznacznie różnią się pod względem cech rzeźnych. Króliki nowozelandzkie białe Ciało królika nowozelandzkiego ma kształt walcowaty, z bardzo dobrze umięśnioną partią zadu oraz przodu. Sylwetka jest harmonijnie zbudowana, części ciała są proporcjonalnej wielkości. Na krótkiej szyi opiera się nieduża głowa z szerokim czołem, o garbonosym profilu twarzy. Uszy są mięsiste, owłosione i stojące, długości 11-12 cm, końce są okrągłe. Samiczki zazwyczaj posiadają wole. Ogonek przylega do ciała i jest dość krótki. Umaszczenie królików jest albinotycznie białe, pazury i skóra są cieliste, a oczy czerwone. Futerko jest gęste, lśniące i delikatne. Włosy pokrywowe mają długość około 3 cm. Występują dwie odmiany w tej rasie, różniące się wielkością. Króliki nowozelandzkie większe posiadają wyższą masę ciała i dłuższe uszy, a króliki nowozelandzkie białe mniejsze mają drobniejszą budowę, krótsze uszy i mniejszą masę ciała. U królików występuje dymorfizm płciowy dotyczący wielkości, dojrzałe samiczki są większe od samców. Średnio masa ciała wynosi 4,5-5 kg. Cechy rozrodcze Białe nowozelandzkie należą do ras wcześnie dojrzewających, już w 5 miesiącu życia można rozpocząć użytkowanie rozrodcze. Samiczki mają najwyższe parametry rozrodcze ze wszystkich ras. W najlepszych warunkach środowiska, przy prawidłowym żywieniu i racjonalnym chowie można uzyskać 6 lub 8 miotów podczas roku od jednej samicy. W jednym miocie rodzi się 7 lub 8 młodych. Matki są opiekuńcze, zazwyczaj wysoka mleczność umożliwia wykarmienie całego stadka. Cechy rzeźne Króliki nowozelandzkie charakteryzują się dobrym wykorzystaniem paszy na kg przyrostu, bardzo dobrym tempem wzrostu i wysoką wydajnością rzeźną dochodzącą do 82%. Tuszki pochodzące od tej rasy są oceniane jako nisko otłuszczone. Króliczęta po porodzie ważą około 60 g i bardzo szybko przybierają na wadze. Po miesiącu życia ich masa może się pomnożyć dziesięć razy, w wieku 3 miesięcy mogą ważyć aż 2,5 kg. Cechy okrywy włosowej Okrywa włosowa królików nowozelandzkich należy do grupy o bardzo dobrych cechach jakościowych i idealnie nadaje się na futerka. Śnieżna biel ułatwia farbowanie. Skórki są wytrzymałe i klasyfikowane w większości jako dobry surowiec futrzarski. Duży procent skórek pozyskanych ze zwierząt rzeźnych uznawanych jest za bardzo dobrej jakości (ponad 65%). Cechy adaptacyjne Króliki białe nowozelandzkie bardzo szybko zaaklimatyzowały się w naszych warunkach środowiskowych i hodowlanych. Zapewnienie im prawidłowej opieki, żywienia oraz pielęgnacji umożliwiło rozwój hodowli królików mięsnych. Króliki nowozelandzkie dobrze wykorzystują nawet słabej jakości pasze gospodarskie oraz zielonki, znakomicie przyrastają na paszach pełnoporcjowych granulowanych. Nie należą do ras wrażliwych na niekorzystne warunki hodowlane. Charakteryzują się dobrą odpornością i zdrowotnością. Króliki te zostały wytworzone w celu produkcji umięśnionych tuszek i dobrej jakości skórek dla przemysłu futrzarskiego. Bardzo dobrze znoszą warunki wielko fermowe i intensywną produkcję, ale również chów ekstensywny, przydomowy na świeżym powietrzu. Utrzymywane w prawidłowych warunkach hodowlanych, higienicznych i z zapewnieniem szeroko pojętego dobrostanu mogą produkować znakomite tuszki i futra.
