Króliki charakteryzują się wybitnymi wskaźnikami i parametrami rozrodu oraz tuczu wśród zwierząt gospodarskich. Wysoka płodność oraz plenność umożliwia produkcję dużej liczby potomstwa od jednej samicy w ciągu roku. Króliki wcześnie dojrzewają do rozrodu i mają szybkie tempo wzrostu, przy wysokiej wydajności rzeźnej i niskim stopniu otłuszczenia. Króliki dobrze wykorzystują paszę (1 kg przyrostu z 3,5 kg paszy) i mogą otrzymywać taki jej rodzaj, którego nie mogą pobierać inne zwierzęta gospodarskie (z dużą zawartością włókna). Występuje kilka kierunków użytkowania królików; mięsny, futerkowy, wełnisty oraz laboratoryjny i amatorski. W Polsce największą popularnością wśród hodowców cieszy się użytkowanie mięsne. Mięsnie wykorzystywane są rasy duże takie jak belgijski biały, baran francuski i srokacz oraz rasy średnie wcześnie dojrzewające tj.; normandzki biały, kalifornijski czy termondzki. Użytkowanie futerkowe nie jest już tak popularne jak kiedyś. Skórki i okrywa włosowa nie są trwałym materiałem futrzarskim. W Polsce jest kilka ferm utrzymujących króliki na futro. Hodowane są głównie, króliki rasy rex. Okrywa włosowa aby dojrzeć potrzebuje 8 miesięcy. Króliki ubija się w zimie, kiedy futerko nabiera prawidłowej barwy i gęstości. Użytkowanie wełniste dotyczy tylko skali amatorskiej. Do tej grupy należą króliki angorskie, którym wełna odrasta przez cały rok. Występują trzy metody pozyskiwania wełny; skubanie, wyczesywanie i strzyżenie. Użytkowanie laboratoryjne królików jest tak powszechne jak szczurów czy myszy. Króliki wykorzystywane są w rożnych dziedzinach nauki; farmacji, biologii, medycynie czy inżynierii genetycznej. Użytkowanie amatorskie jest powszechnie znane, w każdym sklepie zoologicznym można spotkać króliki różnych ras. Systemy utrzymania i chowu Wyróżnia się trzy systemy chowu, zależą one od posiadanej powierzchni, ilości pracowników i możliwości finansowych hodowcy. Chów na wolnym powietrzu Na otwartej przestrzeni rozstawione są klatki jedno lub kilkupoziomowe. Tego typu chów jest ograniczony pod kątem intensywności produkcji. Porody odbywają się tylko na wiosnę i latem, kiedy temperatura jest odpowiednia do odchowu młodych. Ten system należy do ekstensywnych i głównie wykorzystywany jest w chowie przydomowym. Klatki powinny być osłonięte od słońca, wiatru i deszczu oraz posiadać system odprowadzający mocz i odchody. Chów na ściółce w pomieszczeniach zamkniętych Chów na ściółce umożliwia rozpoczęcie hodowli małym nakładem kosztów. W pomieszczeniu na podłodze znajduje się ściółka, pozwalająca królikom na swobodę ruchu i budowanie gniazd podczas wykotów (najbardziej przyjazny system dla zwierząt). Kojce budowane są zazwyczaj z siatki, a zwierzęta są podzielone na grupy. Ściółkę stanowi siano lub słoma, które służy dodatkowo jako pasza uzupełniająca. Chów klatkowy w pomieszczeniach zamkniętych W pomieszczeniach zamkniętych ustawione są rzędy klatek, jedno lub wielokondygnacyjnych, wykonanych z siatki ocynkowanej. W każdej z klatek musi znajdować się karmidło, poidło i domek wykotowy (może być dostawiany przed porodem). Klatki muszą być wykonane w taki sposób, aby sprzątanie, mycie i dezynfekcja nie sprawiały problemów. Warunki utrzymania Temperatura Króliki należą do grupy zwierząt, które dobrze znoszą niskie, a nawet bardzo niskie temperatury. Wysokie temperatury i nasłonecznienie mają bardzo niekorzystny wpływ, króliki posiadają ograniczoną termoregulację (nie pocą się). Optymalna temperatura w budynku to 18°C dla samic z młodymi, w miarę wzrostu zwierząt można zmniejszać temperaturę. Dorosłe osobniki mogą być utrzymywane w temperaturze 12-14°C. Wilgotność Najbardziej odpowiednia wilgotność w króliczarni powinna wynosić około 65%. Obniżenie lub podwyższenie wilgotności nie będzie wpływało pozytywnie na zwierzęta. Na utrzymanie optymalnej wilgotności ma wpływ wentylacja pomieszczeń inwentarskich. Zbyt niska wilgotność może powodować wysuszenie błon śluzowych i obniżenie odporności zwierząt na choroby np. układu oddechowego. Oświetlenie Światło jest bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na rozród królików. W sektorze reprodukcyjnym oprócz naturalnego źródła światła, powinno również być sztuczne. W sektorze tuczu, lub odchowu młodzieży nie trzeba doświetlać pomieszczeń. Wentylacja Najczęściej stosowanym systemem jest wentylacja grawitacyjna, a poza nim również wietrzenie pomieszczeń. Wentylacja służy odprowadzaniu wilgoci oraz szkodliwych gazów, które mogą zagrażać zdrowiu zwierząt. Należy zwrócić uwagę na to, aby nie powodować przeciągów i żeby klatki nie stały na bezpośredniej linii wlotu świeżego powietrza.